4 Humane Wetenschappen
De leerlingen van 4b gingen in het kader van een lessenreeks over de gevolgen van de vluchtelingencrisis en de discussies rond het migratiepact, met hun eigen ogen de aanmeldprocedure bekijken.
Hieronder lezen jullie hoe leerlingen Emile, Lina, Erin en Zjoske van 4b Humane wetenschappen, die dag beleefden.
Een tragische tocht (Emile)
Ik ging dinsdag 18 januari 2022 samen met mijn klas 4b op excursie naar Brussel voor cultuurwetenschapen. We spraken af aan het station hier in Mechelen en namen vervolgens de trein naar Brussel-centraal. Daar aangekomen nam onze gids Myrthe ons met de metro mee naar onze eerste bestemming, het Klein Kasteeltje, een aanmeldingspunt voor vluchtelingen want daar ging onze uitstap over: vluchten en migratie.
Vervolgens nam ze ons mee naar de Begijnhofkerk waar ze ons alles vertelde over de hongerstaking door mensen zonder papieren, de zogenoemde sans-papiers. Deze kerk was ook de plaats waar we ons spel hebben gespeeld. Met tablets gingen we naar verschillende locaties in de stad zoals een gebouw waar er soep wordt uitgedeeld aan vluchtelingen. Toen we klaar waren met de tocht was het tijd om middag te eten.
Na het eten spraken we met Hamid, een vluchteling uit Afghanistan. Hij vertelde ons over zijn tocht en zijn aankomst in ons land. De uitstap was zeer interessant en leerrijk maar ook wel tragisch als je weet waar die mensen soms door moeten om uiteindelijk hier te geraken. De uitstap was een leuke ervaring met een bitterzoet kantje.
In de voetstappen van een vluchteling (Lina)
Op 18 januari zijn wij, de leerlingen van 4b, naar Brussel gegaan om meer bij te leren over de vluchtelingencrisis. Onze uitstap was zeker geslaagd: het vervoer was altijd op tijd, onze gids was fantastisch en de activiteiten die werden voorzien waren weloverwogen.
Wereldwijd zijn er ongeveer 80 miljoen mensen op de vlucht voor geweld, oorlog of vervolging. Een paar weken geleden mochten wij deze zaak van dichterbij bekijken. Het praten met een vluchteling is nu eenmaal anders dan het les krijgen over vluchtelingen. En daarom ben ik ook blij dat wij de kans hebben gekregen om zoiets te mogen bijwonen.
Wat me het meest is bijgebleven is het verhaal van Hamid, een vluchteling die zeven jaar geleden op 21-jarige leeftijd uit Afghanistan vluchtte. Hamid is erin geslaagd om iets onder de aandacht te brengen dat veel mensen over het hoofd zien: vluchtelingen zijn meer dan een “vluchtverhaal”. Acht jaar geleden was Hamid nog aan het studeren, aan het lachen met zijn vrienden, aan het spelen met zijn broertjes… Maar omdat zijn land zeer onstabiel is en constant wordt geterroriseerd moest hij alles verlaten. Nu dat hij hier is, heeft hij nog steeds geen echt thuisgevoel, omdat mensen hem nog zien als een zondebok voor maatschappelijke problemen.
Mirte was een fantastische gids die belangrijke zaken aanreikte op een speelse manier, ondanks al het geluid van de drukke straten in Brussel kreeg zij mijn volle aandacht. Meer weten over zo’n soort dingen? Op de site van School Zonder Racisme kan je meer vinden!
“Ik had nooit een droom, ik had een plan…” (Zjoske)
De eerste week dat ik op Scheppers in Humane zat gingen we, met de klas 4B, al meteen voor cultuurwetenschappen naar Brussel om dingen te doen omtrent immigranten en vluchtelingen. We deden een wandeling met een gids waar we uitleg kregen en hebben onze vragen mogen stellen aan een vluchteling zelf. Zijn naam was Hamid en hij kwam uit Afghanistan. Wat moeten vluchtelingen doen om te mogen blijven en mogen ze wel blijven? Dat was eigenlijk wel de hoofdvraag van de dag.
Vluchtelingen zijn net zoals wij: ze hebben misschien niet de grootse dromen maar ze hebben een plan en dat plan valt dikwijls volledig in duigen. De uitspraak “Ik had nooit een droom, ik had een plan…” heeft Hamid gebruikt en bleef me enorm bij. Deze mensen maken dingen mee die ik me niet eens kan voorstellen.
De uitstap heeft veel met mij gedaan. Ik had altijd al respect voor vluchtelingen en voor alles wat ze moeten doorstaan, maar deze dag was echt wel anders dan ik had gedacht. Heel veel informatie is op mij afgekomen en ik kijk nu zeker met nog meer respect naar vluchtelingen.
“Jullie moeten blij zijn met wat jullie hebben.” Dat waren de wijze woorden van Hamid en deze zijn zeker de moeite waard om over na te denken.
De onbekende weg (Erin)
Op dinsdag 18 januari ’22 zijn we met de klas 4B naar Brussel gegaan om met een gids het proces dat een vluchteling moet doorstaan beter te leren kennen. Toen we in de klas begonnen met het thema ‘vluchtelingen’ had ik eerder een negatief beeld over vluchtelingen. “Ze komen uit een land waar enkel oorlog is”, waren mijn gedachten. Dit bleek dus helemaal anders en andere onderwerpen, zoals financiële problemen, spelen vaak ook een rol. Ik heb doorheen deze uitstap enorm veel respect gekregen voor elke vluchteling. Door wat zij hebben moeten doorstaan kunnen vaak trauma’s ontstaan. En ze hebben elk hun eigen verhaal dat ik nooit iemand zou toewensen.
Ook hebben we naar een getuigenis van Hamid geluisterd. Deze man sprak heel open naar ons toe en wou zoveel als hij maar kon delen. Ik besefte pas na zijn getuigenis hoeveel geluk ik als 15-jarig kind in deze wereld heb. Ik kan mij nooit voorstellen dat ik zes maanden onderweg zou moeten zijn om een veilige plek te moeten vinden. Om dan nog niet te spreken over de onbekende weg die je moet afleggen, al dan niet wetende waar je naar toe gaat en wat je te wachten staat.
In het algemeen was het heel aangrijpend en het heeft mij wel geraakt. Dit zijn dingen die eigenlijk nooit zouden mogen gebeuren bij geen enkel mens. Het respect en het medeleven dat ontstaan is tijdens deze uitstap had ik nooit verwacht.
955